Sadownictwo jest prężnie rozwijającą się gałęzia polskiego rolnictwa. Dominującą część stanowi uprawa jabłoni i gruszy. Intensywna produkcja sadownicza wymaga efektywnych zabiegów ochrony i nawożenia. Podstawowe nawożenie pogłówne należy uzupełniać dokarmianiem dolistnym, które istotnie wpływa na kondycję drzew. Forma ta wykorzystywana jest profilaktycznie w fazach zwiększonego zapotrzebowania lub nagłego wystapienia niedoborów. W sferze dokarmiania dolistnego sadów istotną funkcję odgrywa dolistne nawożenie wapniem. Wapń z uwagi na małą mobilność w roślinach należy systematycznie uzupełniać, szczególnie od czerwcowego zrzucania zawiązków. Niedobór wapnia na roślinach występuje rzadko, znacznie częściej przyczynia się do występowania chorób fizjologicznych na owocach, zwiększa podatność owoców na uszkodzenia mechaniczne. 

Fosfor wpływa zarówno na proces kwitnienia, jak i wytwarzania zawiązków, warunkuje również odpowiednie wybarwienie owoców. Jego niedobór może zaburzyć proces tworzenia barwników i znacząco osłabić kondycję roślin, powodując bordowo-fioletowe przebarwienia. Potas w połączeniu z fosforem wpływa na jakość owoców oraz zdolność ich przechowywania. Za jakość owoców odpowiada także bor, którego deficyt, poza problemami z kwitnieniem, może doprowadzić do pękania skórki i jej skorkowacenia. Cynk odpowiedzialny jest za zawiązywanie pąków, natomiast jego brak powoduje zniekształcenie owoców. Zbyt mała ilość żelaza powoduje chlorozy, znacznie osłabiając rozwój pędów. Podobne objawy wystepują przy zbyt niskiej zawartości manganu, co może doprowadzić do słabego uwodnienia owoców. W celu zaspokojenia wymagań pokarmowych poza nawożeniem doglebowym zaleca się stosowanie nawozów dolistnych, które w dużej mierze uzupełniają składniki pokarmowe.